Her hastanın hikâyesinin biricik olduğuna, her biri için farklı terapi uygulamak gerektiğine inanan psikiyatr Irvin D. Yalom, ilk kez 1992 yılında yayımlanan, tüm dünyada çok okunup çok sevilen ve kendi hayat hikâyesinden de izler taşıyan Nietzsche Ağladığında adlı romanında kurmacayla gerçeği harmanlıyor. Dostluğun iyileştirici gücüne dair unutulmaz bir hikâye anlatırken Yalom, okurlarını 19. yüzyıl Viyana’sında, psikanalizin doğum sancılarının başladığı dönemde ve o yılların entelektüel çevresinde ağırlıyor. Henüz iki kitabı yayımlanmış, kimsenin tanımadığı ve son derece yoksul bir filozof olan Friedrich Nietzsche’nin yolu, bir gün henüz gençliğinin baharındayken pek çok sanatçının ve düşünürün doktoru olmayı başarmış, zengin ve saygın bir karakter olan Josef Breuer’le kesişir. Bunda Nietzsche’nin arkadaşı, genç ve güzel bir kadın olan Lou Salomé’nin payı yadsınamayacak derecede büyüktür; kendisi Nietzsche’nin yalnızlığına, ümitsizliğine ve hastalıklarına Breuer’den başkasının çare olamayacağını düşünür. Haklıdır da. Ama bu o kadar kolay olmaz. Nietzsche yardımı kabul etmediği gibi hasta olduğunu da inkâr eder. Süreç zorlu bir yola girse de yolculukları “konuşma terapileriyle” yavaş yavaş ilerler. Bu seanslarda sadece Nietzsche değil, Breuer de teselli bulur. Kendisinin şeytani yönleriyle yüzleşen yetenekli doktor ancak ondan sonra hastasını iyileştirme gücünü kendisinde bulabilir. Breuer bu esnada yakın arkadaşı ve öğrencisi olan Sigmund Freud ile de sık sık görüşüp uyguladığı tedavi yöntemlerini ve süreci paylaşır. Nietzsche’nin düşüncelerini psikanalizle buluşturmasına şahit olduğunuz bu “konuşma terapisi” seanslarında siz de hem hayata dair derin sorgulamalara gireceksiniz hem de kendinizle yüzleşeceksiniz.